روز حسین (ع)
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا ابا عبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک و اناخت برحلک
لا یوم کیومک یا ابا عبدالله
روز حسین(علیه السلام) مانندندارد و بی مانندی و برکت عزیز این روز در حجم مصیبت و عظمت مصیبت نیست
که ما می بینیم در این سال های نزدیک و دور چگونه بزرگانی مثل مرحوم شیخ جعغر شو شتری و یا مرحوم آیتی و یا تربتی و یا راشد و یا مطهری و دیگران و دیگران، از برکات این روز دل هایی را زنده کرده اند و برای تمامی روزهای صبر و استقامت، مبارزه و جهاد ، و مصیبت و بلاء و شهادت و تسلیم، و رضا و فناء از روز حسین(علیه السلام)الگو گرفته اند و نشان آورده اند.
با این توجه بایدببینیم که روز حسین(ع) برای امروز ما که روز انتظار و استقامت و تهیه و توطئه است، چه الگو یی دارد ، که در روایت آمده: ((یوطئون للمهدی سلطانه)).
در این روزها که روزهای شبهه و وسوسه و جذبه ها و فتنه ها، و ترس و هراس و سرگردانی و دربدری و سر به دامان گذاشتن و بر هر دری کوبیدن است، چگونه از حسین(ع) الگو بگیریم و از یاران او که به محل امن رسیدند و مرکب خواباندند، و با این دو خصوصیت: ((حلت بفنائک و اناخت برحلک ))، سزاوار سلام خدا و سلام انبیاء و سلام ملائکه و سلام اولیاء او شدن که; علیکم منا جمیعاً سلام الله ابدا مابقیت و بقی اللیل و النهار…
همان طور که بارها مطرح شده باید در تاریخ هم با نگاه تطبیق داخل شد تا عبرت گرفت و به بصیرت رسید و گرنه فقط سرگرمی و اشتغال است و تعجب و سردرگمی که شبهه آن قدر سنگین است که می بینیم کسانی را که نامه نوشته بو دند و با مسلم بیعت کر ده بودند و با او نماز گزارده بودند ، آن قدر امان ندادکه تا صبح کنند و همان شبانه مسلم را رها کردند و کوچه های کوفه را بر تنهایی و غربت مسلم و بر قساوت و بی وفایی خود شاهدگذاشتند.
آیا روزهای ما همین خصوصیت شبهه و تردد و بازگشت و بریدگی و سرگردانی و ترس و هراس و وادادگی به هر کس و نا کس را با خود ندارد؟
ما می بینیم که چگونه مردان راه نشستند و بازگشتند و خود فروخته سر بر هر دامانی گذاشتند و با هر طاغوتی پیمان بستند و به حکومت خدا و محمد(ع) و علی(ع)پشت کردند و از زندگی و مرگ محمدی گریختند.
همان طور که وحشت از لشکر شام و طمع گندم ری و فریب و نیرنگ ابن زیاد ، خیلی ها را در تاریخ از حسین(ع) و عاشورا و کربلا جدا کرد و از برکت روز حسین(ع) محروم گر داند. وحشت از قدرت و ابر قدرت امروز که نظم نوین را فریاد می زند و قدرت و صنعت و علم و ثروت و رفاه و لذت را یدک می کشد و از تمامی راه های تبلیغی و رسانه های جهانی و ماهواره های مسلط و تصویرهای مسموم بهره می برد ، وحشت و طمع از این قدرت ها و وادادگی در برابر آنها و سر نهادن بر فرمان آنها و بریدن از دین و از حسین زمان و ولی عصر(عج) ، از وحشت اهل کوفه کم ندارد.
و راستی که برکت روز حسین (ع) می تواند، ما را به بیداری بکشاند و با یارانی که در محاصره افتاده اند و انتظارهاشان به ناامیدی رسید و هیچ کس به یاری آنها نشتافت تا آنجا که در روز تاسوعا دوست و دشمن تنهایی را باور کرد و دشمن تصمیم به تمام کردن کار گرفت ، با یارانی که بدون انتظار نتیجه و با یقین به شکست این گونه استوار ماندند، با این یاران و اصحاب حسین (ع) به مقایسه بکشاند.
ما می بینیم که آن ها در محاصره و ضعف بدون امید به نصرتی و ناصری و بدون انتظار نتیجه و چشم داشت از پیروزی و مزد و سپاس و ستایشی اقدام کردند و بر یکدیگر سبقت گرفتند…
و در این طرف می بینیم که ما در برابر ولی عصر و امام زمان (عج) از یاد او غافل و از مشکلات مبارزه و رنج های او فارغ هستیم و در میان اشتغالات شلوغ و لهو و لعب های خودمان برای او جایی نگذاشته ایم و اقدامی نمی کنیم و هزار توجیه داریم و دستاویز بدی های افراد و بی اعتنایی دوستان را و یا خوبی حریفان و نظم و انضباط و قدرت و سرعت و صنعت و ثروت و رفاه و سرخوشی های بی امانشان را داریم.
این نکات معلوم می تواند معادله ی مجهول ما را کشف کند و معرفت و محبت و نیت و سبقت و مسارعه را برای ما مفهوم و مقبول و محبوب و مطلوب نماید تا بتوا نیم نام اصحاب حسین(علیه السلام) را بر زبان بیاوریم و با یاد آن ها خود را زنده نگه داریم و برای ولی عصر (عج) که وحدت و غربت را دارد و قساوت و نخوت معاصر و ابر قدرت ها را می بیند و غفلت و فراغت و تسویف و لغو و لهو ما را تجربه می کند ، نور چشم و قدرت دست و سرعت قدم و عِده و عُده باشیم.
ما پس از تجربه های مکرر و سرگردانی بر در خانه های قدرت و ثروت، اگر در فناء حسین(علیه السلام) محلی بگیریم و در این وسعت حلول کنیم، و اگر در کاروان او رخت بیفکنیم و مرکب بخوابا نیم، می توانیم حلاوت امن و لذت سلام خدا و سلام انبیاء و سلام ملائکه و سلام اولیاء را ذوق کنیم و بچشیم و می توانیم در این روزهای شبهه و فتنه و انتظار و ترس و یأس و رجعت و بازگشت، همراه هدایت و بینات و فرقان حسین(علیه السلام) و فرزندان او استوار و ثابت قدم بمانیم و با هر نعیق و فریادی راه عوض نکنیم و از خط بیرون نزنیم.
لا یوم کیومک یا ابا عبدالله.
برکت روز حسین(علیه السلام) می تواند در این روزهای سخت هم، چراغ ما باشد و سفینه ی ما باشد… روشنی و سیر را در این دریای تاریک و طوفانی، کشتی شکستگان غنیمت می دانند…
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل
کجا دانند حال ما سبک باران ساحل ها
وارثان عاشورا علی صفائی حائری
